Noong natalo ako 68 beses, natutunan kong ang mahjong ay hindi tungkol sa tala—kundi sa ritmo, ritwal, at kalaliman ng bawat tile. Ito ay terapiya, hindi laro.

Noong una kong laruin ang mahjong, hindi ako nag-iisip ng pagsisigla—kundi isang ritwal ng pag-iisip at pagtitiyaga. Sa loob na $50, natutunan ko na ang tunay na galing ay nasa ritmo, hindi sa panalo.

Bilang isang behavioral economist, isinulat ko ang aking mga sesyon sa mahjong bilang pagsusuri sa pagkikita ng psikolohiya—hindi lang pag-asa, kundi reward scheduling, cognitive rhythm, at emotional self-regulation.

Nakita ko na ang mahjong ay hindi paglalaro—kundi isang sistema ng pagpapalit ng reward na nagpapalabas ng dopamine. Walang luck, puro math at pattern recognition.

Natuklasan kung paano ang bawat 'hu' at ginto ay nagpapag-ibig ng dopamine—hindi paglalaro, kundi isang neuroaesthetic na karanasan. Matututunan mo kung paano mapapahusay ang iyong laro gamit ang pisikal na estratehiya.

Isinisiwal ng isang psychologist mula sa London kung bakit patuloy na nagsaspin ang mga manlalaro kahit walang panalo—hindi dahil sa tala, kundi dahil sa ritmo, katahimikan, at nakatagong ritual. Ang totoong panalo ay ang pagtigil at pagpansin.

Ang mahjong ay hindi biyaya kundi isang disenyo ng pag-uugali na nag-iisip sa iyong pagkakasundo. Ang bawat spin, ginto, at libreng round—lahat ay may layunin: pigilan ang iyong pagtitiwala.

Bilang isang graduwado sa sikolohiya mula sa London, ginawian ko ang aking mahjong ritual pagkatapos ng trabaho bilang pag-aaral sa pag-uugali ng manlalaro. Hindi ito luck—kundi pattern recognition. Nakita ko kung paano nagiging masaya ang bawat sandali.

Isang data scientist mula sa London ay ipinakikita kung paano nagiging isang sistema ng pagpapalit ang mahjong—hindi pag-asa, kundi isang rhythmic reward loop na nakakaapekto sa utak.